Αρκούσε η αδυναμία μιας τράπεζας να ανταποκριθεί στο αίτημα ενός καταθέτη για να γίνει bank run, δηλαδή να τρέξουν όλοι οι καταθέτες να αποσύρουν τα χρήματά τους από τις τράπεζες για να τα σώσουν, όπως έγινε και στην Αργεντινή, προκαλώντας την κατάρρευση της χώρας.τη στιγμή που όλοι έκαναν λόγο για έλλειψη ρευστότητας που πλήττει την αγορά και την ελληνική οικονομία, το ρευστό που κυκλοφορούσε στη χώρα δεν είχε ιστορικό προηγούμενο.

Μόνο που λίμναζε. Τα χρήματα που είχαν οι Έλληνες στο πορτοφόλι τους, σε θυρίδες, σεντούκια ή και στρώματα ήταν υπερδιπλάσια από αυτά που συνήθως κυκλοφορούσαν στην αγορά. Από τα επίπεδα των 20 δισ. ευρώ που ήταν η αξία των χαρτονομισμάτων σε κυκλοφορία πριν από την κρίση, στην κορύφωσή της λίγο πριν από τις εκλογές του περασμένου Ιουνίου, εκτινάχθηκε στα 48 δισ. ευρώ.

Δηλαδή οι Έλληνες διακρατούσαν 28 δισ. ευρώ μετρητά παραπάνω από το συνηθισμένο. Είναι μάλιστα εντυπωσιακό ότι με τόσα μετρητά εκτός τραπεζικούς συστήματος δεν υπήρξε έξαρση διαρρήξεων, ληστειών κ.τ.λ.

Για να ικανοποιηθεί όμως η ζήτηση για ρευστό, στήθηκε μια τιτάνια επιχείρηση από την Τράπεζα της Ελλάδος. Δεν ήταν μόνο η εξεύρεση μετρητών από άλλες κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης που είχαν περίσσευμα, αλλά και η τροφοδοσία του τραπεζικού συστήματος σε όλη τη χώρα, έτσι ώστε να μην παρουσιαστεί έλλειψη μετρητών.

Για να γίνει αντιληπτός ο όγκος των μετρητών που χρειάστηκαν, τραπεζικές πηγές αναφέρουν ότι ένα τριαξονικό φορτηγό μπορεί να μεταφέρει σε χαρτονομίσματα των 100 ευρώ 2 δισ. ευρώ. Για τα 28 δισ. ευρώ παραπάνω μετρητά που ζήτησαν οι Έλληνες καταθέτες, απαιτούνται 14 τέτοιες νταλίκες. Και αυτό με την προϋπόθεση ότι τα χαρτονομίσματα ήταν όλα των 100 ευρώ.

Τα χρήματα ήρθαν στην ελληνική αγορά με πτήσεις cargo και διοχετεύθηκαν από το θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας της Ελλάδος στα υποκαταστήματα της κεντρικής τράπεζας σε όλη τη χώρα και από εκεί στις τράπεζες μέσω του δικτύου χρηματαποστολών της Τράπεζας της Ελλάδος το οποίο εργαζόταν υπερωρίες.